Professional fencing
Szpada
-
SZPADA to broń Europy Zachodniej od końca XVII do XX wieku, przeznaczona głównie do kłucia. Wykształciła się na w drodze stopniowych przemian z późnych form rapiera. W Polsce szpada była używana w XVIII wieku, jako broń generałów i oficerów autoramentu cudzoziemskiego piechoty oraz artylerii. Nie zdobyła jednak szerszej popularności, zawsze będąc symbolem cudzoziemskich wpływów na rodzimą, sarmacką kulturę. Fechtunek szpadą to przede wszystkim tzw. szkoła francuska. W drugiej połowie XVII wieku swój wkład w podstawy rozwoju tej szkoły wnieśli mistrzowie: Besnard du Coudray (nauczyciel sławnego Cyrano de Bergerac’a), Philibert de la Touche (wielce ceniony na dworze Ludwika XIV znawcy i miłośnika szermierki), Labat z Tuluzy (ze sławnej rodziny fechmistrzów) oraz Wernesson Sieur de Lyancourt, który rozwinął taktykę realnej walki szpadowej i metodykę jej nauczania.
FLORET to broń treningowa, od połowy XVII wieku przez blisko 250 lat, wykorzystywana do nauki szermierki szpadą. Szermierka na florety, początkowo pomyślana wyłącznie jako przygotowanie do walki „na ostre” (szpady), z biegiem lat, stopniowo stawała się ćwiczeniem „sportowym”, którego celem była rozrywka, kształtowanie wdzięku i pozy. Floret posiada prostą oprawę i stosunkowo „miękką” głownię. Dlatego też do sparingów potrzebny jest jedynie podstawowy zestaw ochraniaczy (plastron i maska). Podczas walki floretem obowiązują zasady umowne, tzw. konwencja, mająca zapobiegać obustronnym trafieniom. Ponadto pole ważnego trafienia ograniczone jest jedynie do tułowia. Te elementy powodują, że fechtunek tą bronią wymaga bardzo dobrego przygotowania technicznego, a sama walka daje dużo satysfakcji.
