Professional fencing

Szabla

-

SZABLA to długa sieczna broń biała. Wyróżnia się jednosieczną, wygiętą głownią. Klinga szabli może być w części sztychowej poszerzona, czyli mieć ukształtowane tzw. pióro, zaczynające się zazwyczaj wyraźnym uskokiem na tylcu głowni (tzw. młotkiem), rzadziej – poszerzające się płynnie, bez uskoku. W niektórych egzemplarzach tylec pióra może być ostrzony (mówimy wówczas o szabli z piórem dwusiecznym). Przeznaczona do zadawania cięć i pchnięć.
Ślady broni siecznej o wygiętej głowni spotykane były już w starożytnej Persji, Egipcie, Asyrii, Chinach. Szabla pojawiła się w Europie w średniowieczu, w czasie wędrówek ludów na początku V wieku. Jednak do powszechnego przyjęcia jej do uzbrojenia doszło stosunkowo późno, bo dopiero od XIV wieku na Węgrzech i Rusi Kijowskiej. W Polsce szabla przed XVI wiekiem była używana sporadycznie, częściej jako broń plebejska, niż szlachecka. Szabla zaczęła zastępować używany w Polsce miecz dopiero od końca XV wieku. Nasilający się wpływ kultury orientalnej na szlachecką sztukę, obyczajowość i ideologię. Na dworach szlacheckich pojawiły się wschodnie kobierce, uzbrojenie ochronne, łuki z sajdakami – i szable, często zdobyczne, tureckie lub perskie. Kult szabli jako jedynej broni godnej polskiego szlachcica stał się na tyle silny, że aż do XIX wieku szabla była uważana za symbol sarmatyzmu, tradycji i starożytnego pochodzenia szlachty polskiej.

-

SZABLE

-

SZABLA REGULAMINOWA WZ. 1921 – ostra

Najpopularniejsza broń biała okresu dwudziestolecia międzywojennego. Używana przez wszystkie rodzaje sił zbrojnych. Jej parametry określał rozkaz Ministra Spraw Wojskowych z dnia 12 kwietnia 1921 roku. Jednak z uwagi na indywidualne finansowanie zakupów tych szabel przez oficerów, głownie 21-ek różnią się znacznie wagą, krzywizną i przekrojem. Jednolita, zgodna z rozkazem, pozostaje zamknięta rękojeść oraz stalowa chromowana pochwa. Szabla wz.1921 była najpopularniejszą bronią białą okresu dwudziestolecia międzywojennego i najbardziej nieregulaminowa z regulaminowych szabel świata.

Na zdjęciu SZABLA REGULAMINOWA WP WZÓR 1921 JANA ŻMUDZKIEGO – ostra
Mój dziadek – Jan Żmudzki służył w 7 pułku Ułanów Lubelskich XII Brygady Kawalerii wchodzącej w skład 2 Dywizji Kawalerii. Stacjonował w Ostrołęce. Do jednostki został powołany bezpośrednio z Państwowej Fabryki Karabinów, gdzie pracował do 1924 roku. Na pożegnanie od kolegów otrzymał szablę wz. 1921 prod. MANN Warszawa (rok produkcji 1924). W w/wym. jednostce kawalerii służył w stopniu chorążego, na stanowisku specjalisty od indywidualnej broni długiej (konserwacja, naprawa). Wówczas używał szabli do munduru. Służbę zakończył w 1937 roku i przeniósł się do podwarszawskiego Wołomina, gdzie zbudował dom przy ul. Daszyńskiego 7 (stoi do dziś). W czasie okupacji i wczesnym okresie władzy komunistycznej w Polsce szabla była ukryta na strychu w/wym. domu. Później (od ok. 1965 roku) przechowywana w mieszkaniu jako pamiątka rodzinna. W tym miejscu szabla znajdowała się do czasu otrzymania jej przeze mnie (1965 – 2003) od mojego ojca. Obecnie (od lipca 2019 roku) znajduje się wewnątrz buddyjskiej Stupy Zwycięstwa w Kopenhadze.

ze wspomnień prywatnych Marcina Żmudzkiego

 parametry techniczne:

  • długość całkowita: 940mm
  • długość głowni: 800mm
  • szerokość głowni przy zastawie: 30mm
  • krzywizna: 45mm
  • masa: 760g
  • wyważenie poziome: 140mm
  • materiał głowni: stal wysokowęglowa twardość 46 HRC
  • materiał oprawy: stal, drewno, skóra, drut skręcany
-

SZABLA KARABELA - ostra

Karabela należy do najsławniejszych typów polskiej broni białej pochodzenia prawdopodobnie tureckiego. Upowszechniła się na ziemiach Rzeczpospolitej w XVII i XVII wieku. Wydatna krzywizna głowni, najczęściej zakończona obosiecznym piórem, doskonale nadaje się do cięć młyńcowych o dużej sile i szybkości. Rękojeść otwarta, z niewielkim jelcem krzyżowy i charakterystyczną głowicą umożliwia nadzwyczaj szybkie i pewne dobycie tej broni. Takie walory funkcjonalne, w połączeniu ze stosunkowo niewielką wagą, wpłynęły na popularność karabeli wśród szlachty jako codziennej, bojowej broni cywilnej. Okres panowania Jana III Sobieskiego i dalej wiek XVIII przyniósł nową, reprezentacyjną funkcję karabeli. Pojawiła się karabela paradna, której zadaniem było przede wszystkim podkreślenie statusu społecznego i majątkowego właściciela. Rękojeści karabel paradnych bywały zdobione kamieniami szlachetnymi i kością słoniową, natomiast głownie ozdabiały napisy oraz sceny alegoryczne.
Obecnie karabela powszechnie uważna jest za synonim sarmatyzmu i symbol przynależności do stanu szlacheckiego.

 parametry techniczne:

  • długość całkowita: 940mm
  • długość głowni: 800mm
  • szerokość głowni przy zastawie: 26mm
  • krzywizna: 76mm
  • masa: 690g
  • wyważenie poziome: 190mm
  • materiał głowni: stal wysokowęglowa twardość 45 HRC
  • materiał oprawy: stal, drewno
-

SZABLA HUSARSKA - ostra

Szabla husarska to trzeci, obok karabeli i szabli polsko-węgierskiej, typ szabli uznawanej za najstarszą, polską broń narodową. Pojawiła się około 1630 roku, jako broń ciężkiej jazdy – husarii. Szable tego typu, nazywane także pałaszami husarskim (pochyłymi) lub szablami czarnymi, przeszły długą ewolucję od typu węgiersko-polskiego, poprzez cały szereg podtypów późniejszych, by w końcu uzyskać swoistą, zamkniętą oprawę rękojeści. Szable te posiadały głownie o krzywiźnie kołowej i półzamknięty jelec. Charakterystyczny był paluch pasowany, dostosowany do oparcia kciuka. Konstrukcyjnie najdoskonalsza w ówczesnej Europie szabla, została zaadaptowana z początkiem XVIII wieku we wszystkich armiach europejskich. Pojedyncze egzemplarze tej broni były używane bojowo nawet w XIX wieku, a oprawy rękojeści wzorowane na szabli husarskiej spotkać można do dnia dzisiejszego w broni paradnej kompanii reprezentacyjnych wielu krajów.

parametry techniczne:

  • długość całkowita: 920mm
  • długość głowni: 790mm
  • szerokość głowni przy zastawie: 30mm
  • krzywizna: 55mm
  • masa: 840g
  • wyważenie poziome: 120mm
  • materiał głowni stal węglowa, kuta, hartowana, twardość 46 HRC
  • materiał oprawy: stal, drewno (buk), skóra
-

SZABLA REGULAMINOWA WZ. 1796 - ostra

To broń biała brytyjskiej lekkiej kawalerii wprowadzona do służby w 1796. Była przeznaczona głównie dla dragonów, huzarów i ułanów. Ten typ szabli wykorzystywano w wielu słynnych bitwach m.in. pod Waterloo i w wojnie krymskiej pod Bałakławą w 1854 roku (słynna szarża lekkiej brygady). Walczono nią podczas wojen kolonialnych w Indiach, gdzie wykazała swoją wyższość nad indyjskimi szablami (talwarami). Na bazie konstrukcji wzoru 1796 opracowano, popularną przez cały XIX wiek, szablę kawalerii potocznie nazywaną „Blücherówką”. Pomimo znacznej wagi, odznacza się bardzo dobrym wyważeniem i dość dużą krzywizną, co w efekcie daje tej broni ogromną siłę tnącą. Wykonana współcześnie głownia, ma bardzo dużą wytrzymałość na obciążenia udarowe, a wysoki stopień wypolerowania dobrze zabezpiecza ją przed korozją. Symetryczna oprawa rękojeści umożliwia użycie zarówno prawa jak i lewą ręką. Jelec wyposażono w okno do wypuszczenia temblaka zapobiegającego zgubieniu szabli przy cięciu bardzo twardych celów.

parametry techniczne:

  • długość całkowita: 955mm
  • długość głowni: 830mm
  • szerokość głowni przy zastawie: 35mm
  • krzywizna: 60mm
  • masa: 1030g
  • wyważenie poziome: 195mm
  • materiał głowni: stal wysokowęglowa twardość 43 HRC
  • materiał oprawy: stal, drewno, skóra
-

SZABLA POLSKO-WĘGIERSKA - ostra

To niejako pierwowzór, z którego wykształciła się polska szabla wojskowa – szabla husarska. Jest bronią białą przeznaczoną do walki zarówno z konia jak i pieszo. Późny typ polsko-węgierski posiada stosunkowo lekką głownię przystosowaną do wykonywanie szybkich i precyzyjnych cięć. Jednocześnie specyficzne wyważenie zapewnia dużą siłę rażenia. Oprawa rękojeści z paluchem obrączkowym dobrze stabilizuje broń jednocześnie jej nie blokując. Trzon rękojeści z dobrze wyprofilowaną głowicą skutecznie zapobiega „wypływaniu” szabli z dłoni. Szable tego typu występują w zasadzie wyłącznie w wersji bojowej, nie paradnej.

parametry techniczne:

  • długość całkowita: 915mm
  • długość głowni: 785mm
  • szerokość głowni przy zastawie: 31mm
  • krzywizna: 45mm
  • masa: 785g
  • wyważenie poziome: 140mm
  • materiał głowni: stal wysokowęglowa twardość 46 HRC
  • materiał oprawy: stal, drewno, skóra
-

SZABLA TURECKA, SZAMSZIR - ostra

To charakterystyczny typ jednosiecznej broni wschodniej, spotykanej również na ziemiach polskich. Szabla szamszir skrystalizowaną i w pełni jednorodną formę uzyskała w XVIII wieku. Stanowi połączenie perskiej głowni – szamszir i tureckiej oprawy rękojeści – kilidż. Nazwa szamszir, oznaczająca lwi ogon, pochodzi od charakterystycznego kształtu głowni, przypominającego ogon tego zwierzęcia. Głownia szabli ma zmienny profil krzywizny, brak pióra i zwęża się w kierunku sztychu. Połączenie wąskiego pióra i dużej, zmiennej krzywizny, zwiększa efekt krojący i skuteczną przebijalność pchnięcia. Otwarta oprawa rękojeści, daje niewielkie zabezpieczenie dłoni, ale dzięki wydatnemu poszerzeniu (przypominającemu kulę), zapewnia łatwość dobywania broni i skutecznie zapobiega „wypływaniu” (wypuszczeniu szabli przy silnym, chybionym cięciu). W Polsce szamsziry rozpowszechniły się dzięki licznym kontaktom ze Wschodem, głównie z otomańską Turcją. Duża liczba tej broni trafiła do rodzimych kolekcji po wiktorii wiedeńskiej 1683 roku.  Ten typ szabli posiada zastosowanie uniwersalne. Nadaje się zarówno do szermierki pieszej jak i cięcia z konia.

parametry techniczne:

  • długość całkowita: 940mm
  • długość głowni: 790mm
  • szerokość głowni przy zastawie: 28mm
  • krzywizna: 50mm
  • masa: 850g
  • wyważenie poziome: 200mm
  • materiał głowni: stal wysokowęglowa twardość 48 HRC
  • materiał oprawy: mosiądz, drewno
-

SZABLA TURECKA, PALA - ostra

Rodzaj szabli będący turecką bronią narodową. Kojarzony przede wszystkim ze świetnie wyszkoloną formacją janczarów, stanowiących elitarną formację piechoty, trzon wojsk imperium osmańskiego. Z uwagi na swoje parametry techniczne, szabla przeznaczona głownie do szermierki pieszej z uwzględnieniem walki w tłoku bitewnym. Przekrój głowni w kształcie litery T zapewnia bardzo dużą sztywność i odporność na złamanie przy jednoczesnym zachowaniu lekkości. Podczas trafienia znaczna krzywizna sprzyja samoistnemu wytworzeniu efektu krojącego.

parametry techniczne:

  • długość całkowita: 860mm
  • długość głowni: 710mm
  • szerokość głowni przy zastawie: 43mm
  • krzywizna: 80mm
  • masa: 860g
  • wyważenie poziome: 130mm
  • materiał głowni: stal wysokowęglowa twardość 51 HRC
  • materiał oprawy: stal, drewno
-

SZABLA KARABELA - treningowa

Odmiana ćwiczebna polskiej karabeli bojowej przeznaczona do treningu szybkiego dobywania i cięcia pozorników. W połączeniu z pochwą i zawieszeniem na rapciach, umożliwia naukę i doskonalenie wyprowadzania natarć krojących.  Szczególnie nieoceniona przy treningu silnych cięć zamachowych i młyńców. Szabla ta jest doskonałą bronią przygotowującą do posługiwania się szablami ostrymi, nie tylko karabelami.

parametry techniczne:

  • długość całkowita: 925mm
  • długość głowni: 760mm
  • szerokość głowni przy zastawie: 32mm
  • krzywizna: 55mm
  • masa: 630g
  • wyważenie poziome: 225mm
  • materiał: czarny polimer
-

SZABLA HUSARSKA - treningowa

Treningowa wersja szabli husarskiej przeznaczona do ćwiczeń i walk sparingowych. Stępione ostrze, pióro i sztych, w połączeniu z odpowiednimi protektorami, pozwalają na bezpieczną walkę szermierczą. Ten model szabli można również z powodzeniem wykorzystywać do walk pokazowych i rekonstrukcji historycznych.

parametry techniczne:

  • długość całkowita: 930mm
  • długość głowni: 800mm
  • szerokość głowni przy zastawie: 30mm
  • krzywizna: 70mm
  • masa: 800g
  • wyważenie poziome: 130mm
  • materiał głowni: stal wysokowęglowa twardość 42 HRC
  • materiał oprawy: stal, drewno, skóra
-

SZABLA REGULAMINOWA WZ.1917 - treningowa

To pierwsza regulaminowa szabla Wojska Polskiego po zakończeniu zaborów i odzyskaniu niepodległości. Pomimo wyraźnych cech broni kawaleryjskiej, dobrze nadaje się do szermierki pieszej. Przeznaczona była dla kawalerii i piechoty, a jej formy określały przepisy i instrukcje z 1917r. Od listopada 1918r. jako szable regulaminowe stały się częścią uzbrojenia Wojska Polskiego. W 1919 roku szable tego typu ufundowała księżna Izabella Radziwiłłowa i przekazała w darze 12 Pułkowi Ułanów Podolskich. Od tego czasu szable wz. 1917 nazywano radziwiłłówkami. Charakteryzują się rękojeścią o mosiężnym jelcu z dwoma obłękami bocznymi wzorowanymi na XIX-wiecznych szablach francuskich m.in. AN XI.
Drobne zmiany konstrukcyjne pozwoliły uzyskać trwalszą konstrukcję spełniającą wysokie wymogi broni treningowej. Szabla charakteryzuje się bardzo dużą trwałością i dobrze zabezpiecza szermierza podczas walki.

parametry techniczne:

  • długość całkowita: 960mm
  • długość głowni: 810mm
  • szerokość głowni przy zastawie: 28mm
  • krzywizna: 650mm
  • masa: 780g
  • wyważenie poziome: 1450mm
  • materiał głowni: stal wysokowęglowa twardość 47 HRC
  • materiał oprawy: stal, drewno, skóra
-

SZABLA REGULAMINOWA WZ. 1921 - treningowa

Treningowa wersja najpopularniejszej w XX-leciu międzywojennym szabli wojska polskiego. Do regulaminowej oprawy zastosowano znacznie lżejszą głownię. Pozwala to na znacznie dłuższy trening i bezpieczną walkę tą bronią. Wzrosła również precyzja prowadzenia końca broni, co zwiększa walory szermiercze szabli treningowej wzór 1921.

parametry techniczne:

  • długość całkowita: 905mm
  • długość głowni: 780mm
  • szerokość głowni przy zastawie: 20mm
  • krzywizna: 8mm
  • masa: 620g
  • wyważenie poziome: 140mm
  • materiał głowni: stal wysokowęglowa twardość 42 HRC
  • materiał oprawy: stal, drewno, skóra
-

SZABLA WZ. KPT. ALFRED HUTTON TZW. HUTTONÓWKA – treningowa

To XIX-wieczna szabla średnia do szermierki pieszej w wersji stępionej. Dokładny opis szabli i szkołę posługiwania się nią podaje kpt. Alfred Hutton w podręczniku „Cold Steel” z 1889 roku. Wnioskując z zachowanych opisów pojedynków, w wersji ostrej była to broń niezwykle groźna. Charakterystyczna konstrukcja i lekkość pozwala na zadawanie bardzo precyzyjnych cięć. Szabla średnia jest odpowiednikiem niektórych typów zachodnioeuropejskiej broni wojskowej z końca XIX wieku, lecz dla bezpieczeństwa i efektywności treningu jest nieco krótsza i lżejsza.

parametry techniczne:

  • długość całkowita: 950mm
  • długość głowni: 780mm
  • szerokość głowni przy zastawie: 20mm
  • krzywizna: 8mm
  • masa: 650g
  • wyważenie poziome: 120mm
  • materiał głowni: stal węglowa twardość 42 HRC
  • materiał oprawy: stal nierdzewna, elastyczny polimer – imitacja skóry rekina, filigran stalowy oksydowany
-

SZABLA LEKKA WŁOSKA WZ. SALVATORE PECORARO – treningowa

Zaliczana do włoskich szabel pojedynkowych określanych również jako sciabole. Zostały wprowadzone do szermierki w połowie XIX wieku, przez dyrektora Wojskowej Szkoły Szermierczej w Mediolanie Giuseppe Radaelli’ego. Typ lekkiej szabli z oprawą koszową przedstawił w traktacie „La sciabola” z roku 1910 fechtmistrz Salvatore Pecoraro. Jako asystent wielkiego Masaniello Parise, Pecoraro rozwijał zapoczątkowaną przez Radaelli’ego teorię szkoły włoskiej. Zaproponowana przez niego oprawa koszowa była modernizacją wcześniejszej oprawy z obłękiem. Nowe rozwiązanie dawało lepszą ochronę dłoni przed pchnięciem i miało wpływ na wykształcenie się formy oprawy współczesnej szabli sportowej.

parametry techniczne:

  • długość całkowita: 1020mm
  • długość głowni: 880mm
  • szerokość głowni przy zastawie: 15mm
  • masa: 650g
  • wyważenie poziome: 80mm
  • materiał głowni: stal węglowa twardość 42 HRC
  • materiał oprawy: stal nierdzewna, elastyczny polimer – imitacja skóry rekina, filigran stalowy, poduszka skórzana
-

SZABLA LEKKA WŁOSKA WZ. GIUSEPPE RADAELLI – treningowa

Nazywana również szablą pojedynkową lub z włoskiego: sciabola. Została wprowadzony do szermierki w połowie XIX wieku, przez dyrektora Wojskowej Szkoły Szermierczej w Mediolanie Giuseppe Radaelli’ego. W traktacie „Istruzione per la scherma di sciabola e di spada” z roku 1876 Radaelli przedstawił system fechtunku szablą oparty na naturalnych ruchach kolistych, których ośrodek stanowił staw łokciowy. System ten zapoczątkował narodziny tzw. północnej szkoły włoskiej. Kontynuatorami nowej szkoły byli następnie tacy wielcy nauczyciele szermierki, jak Luigi Barbasetti czy Salvatore Pecoraro. Oprawa koszowo-obłękowa jest swoistym kompromisem pomiędzy maksymalną osłoną dłoni a niewielką wagą. Wprawdzie obszerny obłęk doskonale chroni dłoń przed cięciami, ale może powodować zaplątanie sztychu szabli przeciwnika podczas pchnięcia. Prawdopodobnie dlatego stworzono późniejsze, ulepszone wzory opraw szabel włoskich. Niemniej jednak oprawa koszowo-obłękowa jest pierwszą formą tego typu szabli, autorstwa „ojca” włoskiej szkoły szablowej.

parametry techniczne:

  • długość całkowita: 1020mm
  • długość głowni: 880mm
  • szerokość głowni przy zastawie: 15mm
  • masa: 650g
  • wyważenie poziome: 80mm
  • materiał głowni: stal węglowa twardość 42 HRC
  • materiał oprawy: stal nierdzewna, elastyczny polimer – imitacja skóry rekina, filigran stalowy, poduszka skórzana
-

SZABLA SPORTOWA - treningowa

Została wprowadzona do sal szermierczych na początku XX wieku i do dnia dzisiejszego jest wykorzystywana w wersji elektrycznej do sportowej szermierki na szable. Sposób użycia tej broni opisują liczne XX-wieczne publikacje, gdzie na czoło wysuwa się podręcznik inż. Włodzimierza Mańkowskiego „Szermierka na szable” wydany we Lwowie 1929 roku. Szabla sportowa, dzięki swojej lekkości, nie męczy ręki i pozwala na długie ćwiczenia ze skupieniem na poprawności ruchów i koordynacji. Jednocześnie specyficzne wyważenie powoduje, że jest to broń wymagająca dokładnego prowadzenia w pełnym zakresie ruchu, szczególnie cięcia. Doskonale nadaje się do treningu szybkości i precyzji wykonywania działań szermierczych. Dodatkową zaletą jest możliwość ograniczenia stosowanych do walki ochraniaczy, niezbędnych przy innych typach broni siecznej. W szermierce sportowej, była to ostatnia broń, która doczekała się elektrycznej rejestracji, jak również ostatnia, do jakiej uprawiania dopuszczono kobiety.

parametry techniczne:

  • długość całkowita: 1050mm
  • długość głowni: 880mm
  • szerokość głowni przy zastawie: 12mm
  • masa: 500g
  • wyważenie poziome: 60mm
  • materiał głowni: walcowana stal węglowa twardość 43 HRC
  • materiał oprawy: stal galwanizowana, drewno (grab) nacinany poprzecznie, poduszka skórzana
-

PALCATY

-

PAŁASZ NYLONOWY

Broń treningowa wzorowana na brytyjskich / szkockich pałaszach koszowych wywodzących się z XVI wieku. Wykonany z bardzo wytrzymałego tworzywa sztucznego z elastycznym sztychem umożliwiającym zadawanie bezpiecznych pchnięć. Kosz dobrze chroni dłoń szermierza nie ograniczając jego ruchów. Dzięki elastycznej pracy nadgarstkiem i palcami, pałasz nadaje się również do treningu szermierki taką bronią jak szabla ciężka. Palcat nylonowy do godny następca swojego historycznego, drewnianego pierwowzoru.

parametry techniczne:

  • długość całkowita: 1050mm
  • długość głowni: 870mm
  • szerokość głowni przy zastawie: 50mm
  • masa: 800g
  • wyważenie poziome: 150mm
  • materiał: polimer, guma, stalowe wzmocnienie trzpienia
-

PALCAT CIĘŻKI

Broń treningowa do nauki fechtunku szablą ciężką i pałaszem. Pierwsze wzmianki o palcacie jako broni treningowej pojawiają się w źródłach pisanych już w XVII-tym wieku. W dawnej Polsce mówi się o “walce na palcaty” lub “biciu w kije”, co może być dowodem istnienia oryginalnej polskiej szkoły szermierczej. Również na zachodzie Europy znano i stosowano palcaty do nauki fechtunku bronią sieczną. Ilustracje XVIII-wiecznych palcatów umieszczone na obrazie Thomasa Rowlandson’a i w encyklopedii Diderot’a, przedstawiają broń o drewnianej głowni i rękojeści oraz wiklinowym koszyczku tworzącym pełną ochronę dłoni. W przeciwieństwie od swojego XVII-wiecznego pierwowzoru, współczesnych palcat ciężki F3 posiada profilowany uchwyt rękojeści oraz głownię z wyraźnie zaznaczonymi płazami, ostrzem i tylcem. Sparingi na palcaty ciężkie są stosunkowo bezpieczne, ale wymagają systemu ochronnego minimum średniej klasy (MPS) przeznaczonego do broni sieczno-kolnej (SK).

parametry techniczne:

  • długość całkowita: 950mm
  • długość głowni: 810mm
  • masa: 850g
  • krzywizna: 10mm
  • wyważenie poziome: 150mm
  • materiał głowni: polipropylen
  • materiał oprawy: polipropylen, stal węglowa